Quito here we come !
Door: Nadi & Toon
Blijf op de hoogte en volg Nadi & Toon
30 December 2013 | Ecuador, Tumbaco
De eerste nacht in Ecuador was kort : blaffende honden, een overactief huisalarm en een haan zonder jetlag zijn geen ideale barbituraten. Maar de daaropvolgende wandeling door de tuin onder een aangenaam schijnend zonnetje doen de onderbroken nacht gauw vergeten.
Iets later volgde een Ecuadoriaans ontbijt waarbij het typisch is dat de vrouw des huizes (Maria Teresa) met duizend en één dingen bezig is en een hele tafel voorziet met lekkernijen maar er niet samen wordt ontbeten. Enkele van de lekkernijen waar we op vergast werden zijn pan (brood), chocho (), mote (een soort gekookte groente), chocló (gekookte maïs), versgeperst ananas –en braambessensap, kruidenthee uit de eigen tuin, …).
Na het geweldige ontbijt(buffet) stond een stadsbezoek aan Quito op de planning. Naar Zuidamerikaanse traditie gebeurde het vertrek op een gezapig tempo waarbij er nog verschillende malen binnen iets moest gehaald worden en de rest buiten stond te wachten bij de auto’s. Maar dit is de charme van het Latinoleven. Maar na een half uurtje vertraging zaten we eindelijk in onze minibus met Fernando (de vader van Steven) achter het stuur. Quito here we come !
Onze landing de vorige dag vond plaats in de nieuwe luchthaven te Tumbaco. De oude bevond zich in het hartje van Quito en blijkbaar was het geen sinecure om al zwenkend tussen de gebouwen temidden van een miljoenenstad je vliegtuigje neer te poten. Na afgedankt te worden kreeg deze ‘aeropuerto’ een nieuwe bestemming als stadspark waar we even een bezoekje aan brachten. Het is hallucinant om spelende kinderen en flanerende koppels te zien op een landingsbaan.
Onderweg passeerden we ook nog even het stadion van de nationale ploeg. Het hele land is supertrots dat ze zich gekwalificeerd hebben voor het wereldkampioenschap in Brazilië. Theoretisch is het mogelijk dat België en Ecuador elkaar ontmoeten in de kwartfinales.
Omdat we ondertussen toch al honger begonnen te krijgen, besloten onze ‘familia’ om ‘empanadas de chili’ te gaan eten in een plaatsje in de buurt van hun huis in Quito. Onmiddellijk werd er druk rondgebeld om de oudste dochter Grace en haar vriend ook uit te nodigen. Empananadas zijn driehoekige deeggerechten die gevuld worden met kip of vlees en groenten en saus.
De volgende halte was de Pululahua, een vulkaankrater met een steile kraterwand en vruchtbare vlakte in het centrum. De laatste uitbarsting vond plaats 2300 jaar geleden en de begroeide kraterwand samen met de binnen drijvende nevel vormen een prachtig uitzicht. Men kan een wandeling maken naar het dal waar er heel veel orchideeën groeien en kolibries rondfladderen. In de vlakte wonen er zelfs mensen (die het blijkbaar nog niet te heet onder hun voeten kregen) !
Daar het de dag voor Nieuwjaar was moest er natuurlijk nog een grote voorraad vuurwerk ingeslagen worden. De Ecuadorianen zijn dol op dit spektakel en kopen dit dan ook massaal aan. Het enige officiële verkooppunt is Ecustars waar de parking dan ook compleet volstond en het aanschuiven en zoeken was om een plaatsje te bemachtigen. In de winkel zelf werd er door verkopers kundig uitleg verschaft over de uitgestalde waar. We zagen er pakketen met ronkende namen als : Artillery, Finale Barrage, Salute to America, … Het was angstwekkend om te zien dat er zoveel explosieven verzameld waren in zo’n kleine ruimte. Desondanks zal het nieuwe jaar met veel licht en geknal ingezet worden.
Daarna vervolgden we onze weg naar ‘Mitad del Mundo’, het midden van de wereld. In de 18de eeuw werd er door een internationale groepering van geleerden een wetenschappelijke expeditie opgezet te Ecuador om een correcte meting te doen van de evenaar. Deze wordt ook wel equator genoemd, waar dit land dus zijn naam aan dankt. Ter ere van deze geleerden (en als toeristische attractie) heeft men een monument opgericht op de evenaar in de buurt van Quito. Dit is een leuk parkje met centraal het monument die men kan beklimmen om een overzicht te krijgen van Quito en zijn omgeving. Leuk feit is dat men door gewoon een stap te verzetten men van het noordelijke halfrond naar het zuidelijke halfrond gaat.
Vervolgens vertrokken we terug naar de finca in Tumbaco. Onderweg moest er nog getankt worden en daar de heuvels van Quito bezaaid waren met duizenden lichtjes , besloot ik even uit te stappen om dit prachtige tafereel vast te leggen. Prompt kwam er een bewaker naar me toe om duidelijk te maken dat er geen foto’s mochten gemaakt worden van het tankstation. Verbouwereerd legde ik hem uit dat zijn lelijke tankstation in het niets verbleekte met het panorama rond hem. Daarop mocht ik toch nog (onder een wakend oog) foto’s nemen. Tanken is blijkbaar een serieuze aangelegenheid in Ecuador.
Iets later volgde een Ecuadoriaans ontbijt waarbij het typisch is dat de vrouw des huizes (Maria Teresa) met duizend en één dingen bezig is en een hele tafel voorziet met lekkernijen maar er niet samen wordt ontbeten. Enkele van de lekkernijen waar we op vergast werden zijn pan (brood), chocho (), mote (een soort gekookte groente), chocló (gekookte maïs), versgeperst ananas –en braambessensap, kruidenthee uit de eigen tuin, …).
Na het geweldige ontbijt(buffet) stond een stadsbezoek aan Quito op de planning. Naar Zuidamerikaanse traditie gebeurde het vertrek op een gezapig tempo waarbij er nog verschillende malen binnen iets moest gehaald worden en de rest buiten stond te wachten bij de auto’s. Maar dit is de charme van het Latinoleven. Maar na een half uurtje vertraging zaten we eindelijk in onze minibus met Fernando (de vader van Steven) achter het stuur. Quito here we come !
Onze landing de vorige dag vond plaats in de nieuwe luchthaven te Tumbaco. De oude bevond zich in het hartje van Quito en blijkbaar was het geen sinecure om al zwenkend tussen de gebouwen temidden van een miljoenenstad je vliegtuigje neer te poten. Na afgedankt te worden kreeg deze ‘aeropuerto’ een nieuwe bestemming als stadspark waar we even een bezoekje aan brachten. Het is hallucinant om spelende kinderen en flanerende koppels te zien op een landingsbaan.
Onderweg passeerden we ook nog even het stadion van de nationale ploeg. Het hele land is supertrots dat ze zich gekwalificeerd hebben voor het wereldkampioenschap in Brazilië. Theoretisch is het mogelijk dat België en Ecuador elkaar ontmoeten in de kwartfinales.
Omdat we ondertussen toch al honger begonnen te krijgen, besloten onze ‘familia’ om ‘empanadas de chili’ te gaan eten in een plaatsje in de buurt van hun huis in Quito. Onmiddellijk werd er druk rondgebeld om de oudste dochter Grace en haar vriend ook uit te nodigen. Empananadas zijn driehoekige deeggerechten die gevuld worden met kip of vlees en groenten en saus.
De volgende halte was de Pululahua, een vulkaankrater met een steile kraterwand en vruchtbare vlakte in het centrum. De laatste uitbarsting vond plaats 2300 jaar geleden en de begroeide kraterwand samen met de binnen drijvende nevel vormen een prachtig uitzicht. Men kan een wandeling maken naar het dal waar er heel veel orchideeën groeien en kolibries rondfladderen. In de vlakte wonen er zelfs mensen (die het blijkbaar nog niet te heet onder hun voeten kregen) !
Daar het de dag voor Nieuwjaar was moest er natuurlijk nog een grote voorraad vuurwerk ingeslagen worden. De Ecuadorianen zijn dol op dit spektakel en kopen dit dan ook massaal aan. Het enige officiële verkooppunt is Ecustars waar de parking dan ook compleet volstond en het aanschuiven en zoeken was om een plaatsje te bemachtigen. In de winkel zelf werd er door verkopers kundig uitleg verschaft over de uitgestalde waar. We zagen er pakketen met ronkende namen als : Artillery, Finale Barrage, Salute to America, … Het was angstwekkend om te zien dat er zoveel explosieven verzameld waren in zo’n kleine ruimte. Desondanks zal het nieuwe jaar met veel licht en geknal ingezet worden.
Daarna vervolgden we onze weg naar ‘Mitad del Mundo’, het midden van de wereld. In de 18de eeuw werd er door een internationale groepering van geleerden een wetenschappelijke expeditie opgezet te Ecuador om een correcte meting te doen van de evenaar. Deze wordt ook wel equator genoemd, waar dit land dus zijn naam aan dankt. Ter ere van deze geleerden (en als toeristische attractie) heeft men een monument opgericht op de evenaar in de buurt van Quito. Dit is een leuk parkje met centraal het monument die men kan beklimmen om een overzicht te krijgen van Quito en zijn omgeving. Leuk feit is dat men door gewoon een stap te verzetten men van het noordelijke halfrond naar het zuidelijke halfrond gaat.
Vervolgens vertrokken we terug naar de finca in Tumbaco. Onderweg moest er nog getankt worden en daar de heuvels van Quito bezaaid waren met duizenden lichtjes , besloot ik even uit te stappen om dit prachtige tafereel vast te leggen. Prompt kwam er een bewaker naar me toe om duidelijk te maken dat er geen foto’s mochten gemaakt worden van het tankstation. Verbouwereerd legde ik hem uit dat zijn lelijke tankstation in het niets verbleekte met het panorama rond hem. Daarop mocht ik toch nog (onder een wakend oog) foto’s nemen. Tanken is blijkbaar een serieuze aangelegenheid in Ecuador.
-
08 Januari 2014 - 19:24
America Gilberte:
Dag vrienden aan de andere kant van de wereld.Wat fijn dat jullie een blog hebben zodat we
de belevenissen kunnen volgen.Zo te lezen valt alles,tot nu toe,goed mee.Fijn dat er ook foto's zijn zodat we ook Steven zijn ouders eens te zien krijgen,de vulkaan...Geniet nog van jullie vakantie en groetjes aan Steven.Dikke zoen van ons 4 XXX
-
08 Januari 2014 - 19:27
Thijs Nicole:
Dag Nadi en Toon ! Ik was blij verrast om een berichtje a n jullie reis te krijgen ik ga zeker al jullie avonturen volgen .Groetjes Nicole -
08 Januari 2014 - 20:25
NICOLE SIMONS:
Hallo lieve vrienden,
Wat een avontuur alweer!
Heel fijn dat jullie ons laten mee genieten,wat een geweldig mooi land!
Geniet er van en veel foto's trekken he' :) zo reis ik ook een beetje mee :)
Groetjes aan Steven,XXX Nicole en Eric -
08 Januari 2014 - 22:58
Els:
Dag mijn lieve schatten,wat was ik blij dat ik een mailtje van jullie zag,dat jullie het naar je zin hebben,ik zou zeggen geniet ervan!!Nu kan ik een beetje volgen,ik was maandag reeds bij je zus,ma en pa en zag ook je zoon,heb toen al wel wat nieuws van jullie vernomen.
Geniet ...met volle teugen..jullie allemaal,dikke dikke kus Els -
09 Januari 2014 - 20:21
Ik En Beccie:
We zijn content dat de reis goed meevalt! Ziet er heel mooi uit, op een dag gaan wij ook eens naar daar ^^
Denk niet teveel aan ons en thuis en amuseer jullie nog zoveel mogelijk. Doe de groetjes aan Steven en zijn familie!
Kusjes, zoon en beccie xxx -
10 Januari 2014 - 09:32
Laurette Verding:
Hey mijn sjatties,
Zo te horen valt het toch heel goed mee daar. Ben blij dat jullie dit avontuur mogen mee maken. Ik mis jullie wel hoor, en niet alleen voor mijn haar, he. Ik zou zeggen, geniet er nog samen van want jullie verdienen dit. Wil je nog de allerbeste groeten doen van mij aan Steven en zijn familie en geef hem een hele dikke kus van mij. Love you all ! xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
