Dag 9 : In de stad van de geliefden

Die morgen ontwaakten we in ons wit marmeren bed, na een heerlijke nacht te hebben doorgebracht in dit fantastische hotel. Vanuit het hotel was het een drie kwartier rijden naar de stad Udaipur. Deze staat in heel India bekend als de stad van de liefde en de geliefden. Deze reputatie heeft ze te danken aan haar groene omgeving, mooie paleizen, verschillende meren en prachtige tuinen.
Onderweg zagen we een truck waarvan de chauffeur eerder aan romantische dingen aan het denken was dan aan de weg. Hij was met zijn gevaarte in een van de bochten van deze kronkelwegen iets te ver gegaan. Hij koos duidelijk voor de kortste weg maar vergat dat er een ravijn tussen lag. Zijn voertuig hing al met enkele banden over de klif. Even verder zagen we een truck stilstaan met daarvoor een verkeersslachtoffer. Althans dat dachten we, het bleek de chauffeur zelf te zijn die zich voor zijn truck in panne te slapen had gelegd in afwachting van de depannagedienst. Enkel wat keien ervoor en erachter gaven de pechsituatie aan. Gevaarsdriehoeken zijn duidelijk een overbodige optie.
In de stad Udaipur bezochten we een hindoeistische tempel die gewijd was aan de god Vishnu, beschermer van het heelal en blijkbaar ook van truckchauffeurs. Een hindoetempel is langs buiten mooi bewerkt maar zeer sober aan de binnenkant om afleiding te vermijden. Juist op het moment van ons bezoek was er een of ander ritueel aan de gang waar men in groep op de grond zat en mantras zong (of karaoke deden). Het had wat weg van de gospelkoren in Amerika. De hindoes beoefenen deze rituelen zowel ’s morgens als ’s avonds.
Na het tempelbezoek bezochten we het paleis van de plaatselijke maharana (koning). De huidige vorst bewoont nog steeds een gedeelte en de andere gedeeltes zijn hotels geworden. Eén van zijn voorgangers had zelfs een zomerpaleis dat zich als een prachtige witte lotus in het midden van het meer bevond. Thans is dit nu een hotel.
Vervolgens stond een romantisch boottochtje (weliswaar met een achttal andere toeristen) op het programma. We voeren doorheen het lage water, want het waterpeil stond zeer laag door de korte moesson van vorig jaar, en vaarden langs het witte paleis om aan te meren bij het voormalige lustoord (duidelijk geen rustoord) van de koning. Daar vonden allerlei uitspattingen van de maharaja plaats.
Na dit verkoelende tochtje gingen we even een kijkje nemen in de tuin van de eremaagden. Deze plaats was bedoeld voor als de dames van het hof een duikje wilden nemen. De tuin was volledig afgesloten voor nieuwsgierige blikken. In het midden was er een centraal zwembad met daarin een klein paviljoentje dat als fontein diende. Rondom groeiden er weelderig bloemen en planten.
Na de drukke bezigheden van de afgelopen dagen, waren we niet kwaad om eens wat vroeger terug naar het hotel te gaan. Zo konden we de late namiddag doorbrengen aan het zwembad en eindelijk eens wat genieten van wat rust en de zon. (Eén van beiden vindt dat hij/zij er nog te bleek uitziet) Daarna was het tijd om ons op te frissen voor het romantische diner dat die avond voor ons gepland was.
Op ons paasbest (wel toepasselijk) werden we naar het dakterras geleid waar ons een diner bij kaarslicht wachtte. Het viergangen menu werd tenslotte vervolledigd met een verrassing van de chef. Deze verrassing was een gateau met erbovenop een kaarsje. Na heerlijk getafeld en gedronken te hebben keerden we met een meer dan voldaan gevoel naar onze kamer waar we met een beetje spijt de laatste nacht in dit sprookjespaleis zouden doorbrengen. Gelukkig blijft al de rest wel een sprookje.

http://picasaweb.google.co.in/lh/sredir?uname=nadi.toon&target=ALBUM&id=5323854396499513361


Jullie figuranten uit een sprookje van duizend en één nacht.