Dag 10 : Op naar Bollywood
Door: Nadi & Toon
Blijf op de hoogte en volg Nadi & Toon
13 April 2009 | India, Bombay
De vorige dag hadden we afgesproken dat we om half twaalf klaar zouden staan buiten het hotel daar ons vliegtuig naar Mumbai, het voormalige Bombay en de stad van de bollywoodsterren, om 14.25u zou vertrekken. Ondertussen hebben we geleerd dat we dat met een korreltje zout kunnen nemen en vertragingen eerder regel dan uitzondering zijn.
Na het heerlijke ontbijtbuffet hadden we dus nog even tijd om onze koffers te pakken en iets speciaals te doen voor allen die verjaren of verjaard zijn tijdens onze reis. We besloten om in bollywoodstijl een filmpje te maken op ons terras met uitzicht op de bergen. De scene was perfect echter de acteurs lieten het meermaals afweten. Pas na drie ‘takes’ hadden we een geslaagd resultaat. We zijn duidelijk nog niet klaar voor Bollywood. Onze kandidatuur voor de oscars konden jullie reeds bewonderen op het internet. Na de oscaruitreikingen zullen we ook de bloopers met de rest van de wereld delen.
Toen was het tijd om met spijt in ons hart uit te checken en ons mooie hotel en het vriendelijke personeel vaarwel te wensen. De luchthaven van Udaipur was een uurtje rijden. Na ook nog afscheid genomen te hebben van onze trouwe chauffeur Diva, die ons zes dagen ongeschonden en veilig door alle chaos en langs obstakels heeft geleid. Na de zoveelste security check kwamen Nadi haar terroristische neigingen weer even boven drijven. Een norse beveiligingsagent kwam ons zeggen dat er nog een aansteker in haar buideltasje stak terwijl ze ze allemaal in de koffer had gestoken. Prompt begon hij alle attributen en accessoires boven te halen. Aan zijn fronsen kon ik zien dat hij zich afvroeg hoe je zoveel in zo’n klein tasje krijgt. Tenslotte werd er nog een vergeten aansteker gevonden die stuk was maar verweesd achter was gebleven. Met heel veel excuses en de schrik zijn we er vanaf gekomen. Zoals we vreesden of verwachtten had ons vliegtuig vertraging. Dus moesten we nog even ongeduldig wachten in de mooie, moderne luchthaven van Udaipur.
Na een tijdje konden we toch in ons rode ‘Kingfisher’ vliegtuig naar Mumbai stappen en na een vlucht van een uurtje bereikten we de tweede grootste stad van India na Kolkotta : Mumbai. Het was trouwens te merken dat we richting Bollywood vlogen want het hele vliegtuig was gevuld met pseudo-filmsterren met bijbehorende zonnebrillen, kapsel, attitude en allures.
Eenmaal aangekomen in de stad, die onder de engelsen de poort naar India werd genoemd, viel er bij het buiten komen een drukkende warmte op ons. Hoewel we zeer dicht aan de zee zaten, was de atmosfeer zwoel en benauwd (niet bevorderlijk als je de kamasutra wil vervolmaken). We werden doorheen de miljoenenstad, achttien miljoen zielen, gevoerd naar onze nieuwe verblijfplaats. Wat ons opviel was de relatieve netheid en ordelijkheid in het straatbeeld. Mumbai is de modernste stad van India met winkelgalerijen, grote luchthavens en binnenkort een modern metrostelsel. Tussen de vele wolkenkrabbers vind je nog vaak hele sloppenwijken. India blijft een land van contrasten.
Na het drukke stadsverkeer getrotseerd te hebben bereikten we het Best Western Emerald hotel. Een kleinschalig, redelijk proper verblijf met een heel vriendelijke bediening. Wat een contrast met ons vorige hotel. Maar we troostten ons met de gedachten dat het slechts voor één nacht was.
Aangezien ons hotel op wandelafstand van het strand lag besloten we een wandeling te wagen en de plaatselijke fauna en flora te bekijken. De heentocht was al geen sinecure daar we ons net op dat moment in het spitsverkeer bevonden. Een drukke indische weg oversteken vereist een speciale tactiek. Je kan al niet rekenen op zebrapaden, verkeerslichten of hoffelijkheid in het verkeer. Fazanten hebben meer overlevingskans in het jachtseizoen. Moest je de neiging hebben om wild over te steken ben je gegarandeerd het haasje. Wat je moet doen is schoorvoetend beginnen over te steken en metertje per metertje vorderen en terrein winnen.
Maar al deze risico’s waren wel de moeite waard want we konden een blik werpen op hoe de lokale bevolking hun dagje aan het strand doorbracht. Het krioelde van de mensen, nog erger dan Blankenberge in de topdagen van ‘Tien om te Zien’. We zagen gezinnen, jongelui, verkopers en een enkele blanke toerist. Wat ons opviel was dat ze zelden in zwemkledij de zee ingingen maar ofwel half of volledig gekleed, vooral vrouwen zag je in vol tenue uit zee terugkomen.
Ook hun betrokkenheid is merkwaardig: het gebeurde regelmatig dat wanneer ik een foto nam van Nadi zich een groep indiers rond mij schaarde en mijn foto’s becommentarieerden. Nog een rare gewoonte in dit land is het feit dat mannen ten teken van vriendschap hand in hand in het openbaar lopen. Op het eerste zicht zou je denken dat homo’s hier oververtegenwoordigd zijn. Misschien heeft het feit dat er veel meer mannen zijn dan vrouwen wel enige invloed hierop.
Ondertussen begon de zon weg te zakken en kreeg de zee een palet van gele, oranje en rode tinten. Dit gaf natuurlijk weer spectaculaire plaatjes. Onder veel beziens (Nadi blijft hier een buitenbeentje) wandelden we terug naar het hotel om nog een kleinigheid te eten.
Wij hopen dat jullie een heel fijn paas weekend hebben gehad, we hoorden dat de temperaturen heel goed meevielen, bewaar nog enkele chocolade eitjes voor ons!
Van jullie tweederangs acteurs.
http://picasaweb.google.co.in/lh/sredir?uname=nadi.toon&target=ALBUM&id=5324234276192593841
PS. We vernemen dat jullie telkens uitzien naar ons verslag en foto’s, we zijn erg blij dat we zoveel trouwe fans hebben en bedanken iedereen voor de leuke berichten ! Blijven reageren want wij kijken minstens even erg uit naar reacties van jullie !
Liefs van ons beiden.
Na het heerlijke ontbijtbuffet hadden we dus nog even tijd om onze koffers te pakken en iets speciaals te doen voor allen die verjaren of verjaard zijn tijdens onze reis. We besloten om in bollywoodstijl een filmpje te maken op ons terras met uitzicht op de bergen. De scene was perfect echter de acteurs lieten het meermaals afweten. Pas na drie ‘takes’ hadden we een geslaagd resultaat. We zijn duidelijk nog niet klaar voor Bollywood. Onze kandidatuur voor de oscars konden jullie reeds bewonderen op het internet. Na de oscaruitreikingen zullen we ook de bloopers met de rest van de wereld delen.
Toen was het tijd om met spijt in ons hart uit te checken en ons mooie hotel en het vriendelijke personeel vaarwel te wensen. De luchthaven van Udaipur was een uurtje rijden. Na ook nog afscheid genomen te hebben van onze trouwe chauffeur Diva, die ons zes dagen ongeschonden en veilig door alle chaos en langs obstakels heeft geleid. Na de zoveelste security check kwamen Nadi haar terroristische neigingen weer even boven drijven. Een norse beveiligingsagent kwam ons zeggen dat er nog een aansteker in haar buideltasje stak terwijl ze ze allemaal in de koffer had gestoken. Prompt begon hij alle attributen en accessoires boven te halen. Aan zijn fronsen kon ik zien dat hij zich afvroeg hoe je zoveel in zo’n klein tasje krijgt. Tenslotte werd er nog een vergeten aansteker gevonden die stuk was maar verweesd achter was gebleven. Met heel veel excuses en de schrik zijn we er vanaf gekomen. Zoals we vreesden of verwachtten had ons vliegtuig vertraging. Dus moesten we nog even ongeduldig wachten in de mooie, moderne luchthaven van Udaipur.
Na een tijdje konden we toch in ons rode ‘Kingfisher’ vliegtuig naar Mumbai stappen en na een vlucht van een uurtje bereikten we de tweede grootste stad van India na Kolkotta : Mumbai. Het was trouwens te merken dat we richting Bollywood vlogen want het hele vliegtuig was gevuld met pseudo-filmsterren met bijbehorende zonnebrillen, kapsel, attitude en allures.
Eenmaal aangekomen in de stad, die onder de engelsen de poort naar India werd genoemd, viel er bij het buiten komen een drukkende warmte op ons. Hoewel we zeer dicht aan de zee zaten, was de atmosfeer zwoel en benauwd (niet bevorderlijk als je de kamasutra wil vervolmaken). We werden doorheen de miljoenenstad, achttien miljoen zielen, gevoerd naar onze nieuwe verblijfplaats. Wat ons opviel was de relatieve netheid en ordelijkheid in het straatbeeld. Mumbai is de modernste stad van India met winkelgalerijen, grote luchthavens en binnenkort een modern metrostelsel. Tussen de vele wolkenkrabbers vind je nog vaak hele sloppenwijken. India blijft een land van contrasten.
Na het drukke stadsverkeer getrotseerd te hebben bereikten we het Best Western Emerald hotel. Een kleinschalig, redelijk proper verblijf met een heel vriendelijke bediening. Wat een contrast met ons vorige hotel. Maar we troostten ons met de gedachten dat het slechts voor één nacht was.
Aangezien ons hotel op wandelafstand van het strand lag besloten we een wandeling te wagen en de plaatselijke fauna en flora te bekijken. De heentocht was al geen sinecure daar we ons net op dat moment in het spitsverkeer bevonden. Een drukke indische weg oversteken vereist een speciale tactiek. Je kan al niet rekenen op zebrapaden, verkeerslichten of hoffelijkheid in het verkeer. Fazanten hebben meer overlevingskans in het jachtseizoen. Moest je de neiging hebben om wild over te steken ben je gegarandeerd het haasje. Wat je moet doen is schoorvoetend beginnen over te steken en metertje per metertje vorderen en terrein winnen.
Maar al deze risico’s waren wel de moeite waard want we konden een blik werpen op hoe de lokale bevolking hun dagje aan het strand doorbracht. Het krioelde van de mensen, nog erger dan Blankenberge in de topdagen van ‘Tien om te Zien’. We zagen gezinnen, jongelui, verkopers en een enkele blanke toerist. Wat ons opviel was dat ze zelden in zwemkledij de zee ingingen maar ofwel half of volledig gekleed, vooral vrouwen zag je in vol tenue uit zee terugkomen.
Ook hun betrokkenheid is merkwaardig: het gebeurde regelmatig dat wanneer ik een foto nam van Nadi zich een groep indiers rond mij schaarde en mijn foto’s becommentarieerden. Nog een rare gewoonte in dit land is het feit dat mannen ten teken van vriendschap hand in hand in het openbaar lopen. Op het eerste zicht zou je denken dat homo’s hier oververtegenwoordigd zijn. Misschien heeft het feit dat er veel meer mannen zijn dan vrouwen wel enige invloed hierop.
Ondertussen begon de zon weg te zakken en kreeg de zee een palet van gele, oranje en rode tinten. Dit gaf natuurlijk weer spectaculaire plaatjes. Onder veel beziens (Nadi blijft hier een buitenbeentje) wandelden we terug naar het hotel om nog een kleinigheid te eten.
Wij hopen dat jullie een heel fijn paas weekend hebben gehad, we hoorden dat de temperaturen heel goed meevielen, bewaar nog enkele chocolade eitjes voor ons!
Van jullie tweederangs acteurs.
http://picasaweb.google.co.in/lh/sredir?uname=nadi.toon&target=ALBUM&id=5324234276192593841
PS. We vernemen dat jullie telkens uitzien naar ons verslag en foto’s, we zijn erg blij dat we zoveel trouwe fans hebben en bedanken iedereen voor de leuke berichten ! Blijven reageren want wij kijken minstens even erg uit naar reacties van jullie !
Liefs van ons beiden.
-
13 April 2009 - 18:16
Mientje:
amaikes zeg,Toon als jullie terug zijn in la belgique moet je beslist een boek schrijven over jullie reis,echt je hebt schrijverstalent .... en nu jullie genoeg "geslapen hebben over" de kamasutra zal die ook wel resultaat hebben geleverd, wie weet een mooie kleine mary poppins :) -
13 April 2009 - 18:37
Linda:
hallo zo te zien(lezen) krijgen jullie daar de tijd goed om,veel te zien,geniet ervan en van elkaar.Vandaag ook hier een mooie dag geweest. Groetjes van de fam.Leten -
13 April 2009 - 20:51
Mats En Beccie:
Bedankt voor het zingen ^^ Beccie vond het heel mooi!!
Wij gaan nu ons bedje in en bellen jullie morgen nog. Slaapwel en tot morgen, we missen jullie x -
14 April 2009 - 07:56
Vin,Will En Sammeke:
Hoi tweederangsacteurs,
mss dat jullie op het einde van de reis toch een oscarbeeldje in de wacht kunnen slepen. Hopelijk wordt dit echter veilig in de reiskoffer opgeborgen om vreemde blikken en gefouilleer te vermijden, zoals die aansteker.
Tja het is nog maar eens bewezen dat roken slecht is voor de gezondheid en dan heb je nog geen sig opgestoken hé... hahaha... Of een mens blijft al eens 'tussen de deuren' van de trein geklemd steken, met de handtas aan de buitenkant ?
zolang jullie zich amuseren en al het wonderlijke dat je te zien krijgt in gedachte kunt dragen en op de gevoelig plaat kunnen vastleggen is het ook al heel wat.. tot gauw
VWS -
14 April 2009 - 16:00
Ann En Renilde:
hallo,
mooie beelden, het is echt wel een mooie reis. Die zullen jullie wel niet meer kunnen evenaren.
Hier is het ook een zonnige dag. We hebben buiten in de ligstoelen gelegen en kunnen enkel mooie beelden fantaseren...
Geniet nog met volle teugen want de tijd gaat wellicht te vlug voorbij.
Groetjes en kusjes. -
14 April 2009 - 17:03
Nadine + Benny:
Hoi tortelduifkes,
Wat een volk op het strand daar in Mumbai! Daartegen is ons Belgische kustje inderdaad zeer rustig te noemen. De zonsondergang is wel prachtig daar. Toch wel een beetje raar hoe de mannen daar rondlopen, hier zou je nogal beziens hebben! LOL
En zijn jullie al begonnen aan de opnames van jullie film? Het gaat toch geen 16+ film worden over de standjes van de Kamasutra zeker? :p
En Nadje, opgepast met je terroristische neigingen, we zouden je toch nog graag terug zien komen!!
Kusjes van je Dieneke en Benny xxx -
14 April 2009 - 18:44
Nicole:
Dag wereld reizigers ,jullie zijn ondertussen al ervaren reporters geworden!!! Of jullie ook beroemde Bollywoodacteurs gaan worden wil ik toch nog even afwachten hi hi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
