Dag 12 : Spice up your life
Door: Nadi & Toon
Blijf op de hoogte en volg Nadi & Toon
15 April 2009 | India, New Delhi
Op het einde van de vijftiende eeuw vertrokken de europese ontdekkingsreizigers naar alle windstreken om een nieuwe handelsroute te vinden voor de zo begeerde kruiden en specerijen uit het oosten. In het zuiden van India en Sri Lanka wordt nog het merendeel van deze kruiden geproduceerd.
Vandaag stonden opnieuw twee europese ontdekkingsreizigers, met welriekende koffers, in de lobby te wachten om eveneens deze specerijen te ontdekken. Onze reis voerde ons vandaag van het zuidwestelijke deel van India naar het zuidoostelijke, Kerala (tevens de geboortestaat van mijn liefste Toon). Onderweg veranderde het landschap van een droge omgeving met sporadisch enkele groene gewassen naar een overvloedig groene begroeiing die de streek een frisse aanblik gaf.
Bij een nederzetting vroeg onze chauffeur of we een kijkje wilden nemen op de plaatselijke markt. Gretig namen we het aanbod aan. We zagen er slachters, groenten- en fruitverkopers, bloemisten en pottenbakkers. Echter alles gebeurde op een zeer primitieve wijze : geen kraampjes (op de grond verkoopt even goed), geen prijzen en geen hygiëne (het wemelde van de insecten). Niet de ideale plaats voor ons westerlingen om daar inkopen te doen (we hadden toch onze kortingskaart niet bij). Zonder iets aan te schaffen vervolgden we onze rit.
India is een land met meer dan een miljard inwoners. Met zoveel mensen leer je ruimte nuttig te gebruiken. Ze hebben een fascinatie om zoveel mogelijk in zo weinig mogelijk te proppen. Geregeld zie je onderweg een vrachtwagen die op zulke wijze is volgestapeld dat je je afvraagt hoe het mogelijk is. In een voertuig dat geschikt is voor een zestal personen krijg je er gemakkelijk tien of twaalf.Zelfs voor brommers wordt geen uitzondering gemaakt en geregeld zie je er een heel gezin zich mee verplaatsen (vader, moeder en drie kinderen).
In het zuiden is de kledingstijl aangepast aan de sociale werkelijkheid. In het straatbeeld zie je dan ook de meerderheid van de mannen een rok dragen (volgens mij een extra grote keukenhanddoek) en de vrouwen dragen de broek. We vroegen ons natuurlijk af of de mannelijke bevolking iets onder deze ‘dhoti’ draagt maar we hebben hier geen sluitend bewijs voor gevonden (ik ben stiekem aan het wachten tot de wind mij een handje helpt).
Deze periode is heel belangrijk voor de grootste democratie ter wereld want de verkiezingen komen eraan. Donderdag 16 april gaan ze effectief door. Vandaag werden er doorheen het ganse land meetings en optochten gehouden door de verschillende partijen. We konden dit ook merken doordat we in het voorbij rijden de vlaggen en wimpeltjes zagen hangen en er oorverdovende ‘muziek’ kwam uit de boxen die langs de weg werden geplaatst.
Na een dikke vier uur in de auto doorgebracht te hebben bereikten we temidden van het weelderige groen ons hotel Spice Village in Thekkady. Daar werden we opgewacht met een bloemenkrans van jasmijnbloempjes die heerlijk geurden. Het hele complex was toepasselijk opgebouwd rond het thema van de kruiden. Er was een centrale receptie met daarrond een dorpje van mooie gezellig ingerichtte huisjes bedekt met een strooien dakje. Doorheen de hele tuin stonden er honderden soorten bomen, planten en kruiden waarvan de naam vermeld werd door middel van een naamplaatje. Veel tijd om van al dit moois te genieten hadden we echter niet omdat we al vroeg in de namiddag verwacht werden voor een rondleiding doorheen een kruidenplantage. Onderweg pikten we onze gids Tash op die aan de universiteit voor plantkunde studeerde. Op de plantage hadden we de mogelijkheid om een ritje te maken op de rug van een olifant. Deze mastodonten hadden geen enkele moeite met twee pluimgewichtjes. Op een gezapig tempo werden we heen en weer wiegend door de plantage gedragen. Na een half uurtje zat onze rit er op en moesten we afscheid nemen van onze Dumbo. Toen was het tijd voor onze kruidenles. De uitleg was heel interessant en boeiend. Om één of andere reden bleef de gids herhalen dat nootmuskaat, weliswaar in beperkte hoeveelheid, potentieverhogend is.
Na deze verhelderende rondleiding was het tijd voor onze boottocht door het natuurreservaat van Periyar. In dit park kan je nog vrij rondlopende dieren aantreffen zoals olifanten, tijgers en herten (hoewel dit met een korrel zout of peper moet genomen worden). We scheepten in temidden van een krioelend aantal indiërs (door mijn gedachten spookten de beelden van de overladen afrikaanse veerboten). Er was er zelfs eentje die waarschijnlijk een hoge dosis nootmuskaat ingenomen had want hij was vrij handtastelijk, maar ik ga met hem trouwen in augustus (zucht). We voerden langs de oevers van de rivier op zoek naar tekenen van leven. Tot plots de hele groep aanwezigen rechtveerde en druk gesticulerend naar de oever wees. We dachten dat we een uitzonderlijk exemplaar zouden te zien krijgen. Het bleek echter een kudde koeien te zijn die we nog ‘nergens’ zijn tegengekomen in India. Toch hebben we nog herten gezien en een troep olifanten. Hoewel het ons allemaal vrij georchestreerd leek (misschien zijn wij wat te kritisch maar wij geloven dan ook maar in één God en niet in één miljoen). De raarste soort in dit reservaat blijven diegenen die bij ons op de boot zaten. Hun enthousiasme en drukdoenerij blijft verbazingwekkend. Na een lichte ontgoocheling meerden we terug aan. Tijd om ons mooie hotel op te zoeken en te genieten van onze maatijd die heel aangepast was aan de naam van ons verblijf en overmatig spicy (gekruid) was.
Na ons diner bewandelden we de kleine paadjes door de mooie tuin om bij ons hutje aan te komen en ons bedje weer op te kunnen zoeken.
http://picasaweb.google.co.in/lh/sredir?uname=nadi.toon&target=ALBUM&id=5324986805145692657
Jullie pikante reporters.
Vandaag stonden opnieuw twee europese ontdekkingsreizigers, met welriekende koffers, in de lobby te wachten om eveneens deze specerijen te ontdekken. Onze reis voerde ons vandaag van het zuidwestelijke deel van India naar het zuidoostelijke, Kerala (tevens de geboortestaat van mijn liefste Toon). Onderweg veranderde het landschap van een droge omgeving met sporadisch enkele groene gewassen naar een overvloedig groene begroeiing die de streek een frisse aanblik gaf.
Bij een nederzetting vroeg onze chauffeur of we een kijkje wilden nemen op de plaatselijke markt. Gretig namen we het aanbod aan. We zagen er slachters, groenten- en fruitverkopers, bloemisten en pottenbakkers. Echter alles gebeurde op een zeer primitieve wijze : geen kraampjes (op de grond verkoopt even goed), geen prijzen en geen hygiëne (het wemelde van de insecten). Niet de ideale plaats voor ons westerlingen om daar inkopen te doen (we hadden toch onze kortingskaart niet bij). Zonder iets aan te schaffen vervolgden we onze rit.
India is een land met meer dan een miljard inwoners. Met zoveel mensen leer je ruimte nuttig te gebruiken. Ze hebben een fascinatie om zoveel mogelijk in zo weinig mogelijk te proppen. Geregeld zie je onderweg een vrachtwagen die op zulke wijze is volgestapeld dat je je afvraagt hoe het mogelijk is. In een voertuig dat geschikt is voor een zestal personen krijg je er gemakkelijk tien of twaalf.Zelfs voor brommers wordt geen uitzondering gemaakt en geregeld zie je er een heel gezin zich mee verplaatsen (vader, moeder en drie kinderen).
In het zuiden is de kledingstijl aangepast aan de sociale werkelijkheid. In het straatbeeld zie je dan ook de meerderheid van de mannen een rok dragen (volgens mij een extra grote keukenhanddoek) en de vrouwen dragen de broek. We vroegen ons natuurlijk af of de mannelijke bevolking iets onder deze ‘dhoti’ draagt maar we hebben hier geen sluitend bewijs voor gevonden (ik ben stiekem aan het wachten tot de wind mij een handje helpt).
Deze periode is heel belangrijk voor de grootste democratie ter wereld want de verkiezingen komen eraan. Donderdag 16 april gaan ze effectief door. Vandaag werden er doorheen het ganse land meetings en optochten gehouden door de verschillende partijen. We konden dit ook merken doordat we in het voorbij rijden de vlaggen en wimpeltjes zagen hangen en er oorverdovende ‘muziek’ kwam uit de boxen die langs de weg werden geplaatst.
Na een dikke vier uur in de auto doorgebracht te hebben bereikten we temidden van het weelderige groen ons hotel Spice Village in Thekkady. Daar werden we opgewacht met een bloemenkrans van jasmijnbloempjes die heerlijk geurden. Het hele complex was toepasselijk opgebouwd rond het thema van de kruiden. Er was een centrale receptie met daarrond een dorpje van mooie gezellig ingerichtte huisjes bedekt met een strooien dakje. Doorheen de hele tuin stonden er honderden soorten bomen, planten en kruiden waarvan de naam vermeld werd door middel van een naamplaatje. Veel tijd om van al dit moois te genieten hadden we echter niet omdat we al vroeg in de namiddag verwacht werden voor een rondleiding doorheen een kruidenplantage. Onderweg pikten we onze gids Tash op die aan de universiteit voor plantkunde studeerde. Op de plantage hadden we de mogelijkheid om een ritje te maken op de rug van een olifant. Deze mastodonten hadden geen enkele moeite met twee pluimgewichtjes. Op een gezapig tempo werden we heen en weer wiegend door de plantage gedragen. Na een half uurtje zat onze rit er op en moesten we afscheid nemen van onze Dumbo. Toen was het tijd voor onze kruidenles. De uitleg was heel interessant en boeiend. Om één of andere reden bleef de gids herhalen dat nootmuskaat, weliswaar in beperkte hoeveelheid, potentieverhogend is.
Na deze verhelderende rondleiding was het tijd voor onze boottocht door het natuurreservaat van Periyar. In dit park kan je nog vrij rondlopende dieren aantreffen zoals olifanten, tijgers en herten (hoewel dit met een korrel zout of peper moet genomen worden). We scheepten in temidden van een krioelend aantal indiërs (door mijn gedachten spookten de beelden van de overladen afrikaanse veerboten). Er was er zelfs eentje die waarschijnlijk een hoge dosis nootmuskaat ingenomen had want hij was vrij handtastelijk, maar ik ga met hem trouwen in augustus (zucht). We voerden langs de oevers van de rivier op zoek naar tekenen van leven. Tot plots de hele groep aanwezigen rechtveerde en druk gesticulerend naar de oever wees. We dachten dat we een uitzonderlijk exemplaar zouden te zien krijgen. Het bleek echter een kudde koeien te zijn die we nog ‘nergens’ zijn tegengekomen in India. Toch hebben we nog herten gezien en een troep olifanten. Hoewel het ons allemaal vrij georchestreerd leek (misschien zijn wij wat te kritisch maar wij geloven dan ook maar in één God en niet in één miljoen). De raarste soort in dit reservaat blijven diegenen die bij ons op de boot zaten. Hun enthousiasme en drukdoenerij blijft verbazingwekkend. Na een lichte ontgoocheling meerden we terug aan. Tijd om ons mooie hotel op te zoeken en te genieten van onze maatijd die heel aangepast was aan de naam van ons verblijf en overmatig spicy (gekruid) was.
Na ons diner bewandelden we de kleine paadjes door de mooie tuin om bij ons hutje aan te komen en ons bedje weer op te kunnen zoeken.
http://picasaweb.google.co.in/lh/sredir?uname=nadi.toon&target=ALBUM&id=5324986805145692657
Jullie pikante reporters.
-
16 April 2009 - 11:10
Robert Verhulst:
Hallo
Zijn jullie wel zeker dat ge nog terug komt?
Het wordt in elk geval een hele aanpassing terug in België.
-
16 April 2009 - 12:58
Mientje:
zeg, jullie hebben zekers een "Tarzan-Jane" kreet laten galmen toen jullie op Dumbo zaten, want dat lijkt me nogal een heel gedoe (moet denken aan de aflevering van beauty and the nerd,die moesten op een olifant door de jungle), in elk geval enjoy ever minite :) -
16 April 2009 - 14:16
Nadine + Benny:
Hallo pikante reporters!
Die fascinatie om zoveel mogelijk in zo weinig mogelijk te proppen hebben wij vrouwen ook. Denk maar aan je handtas eergisteren.
Maar we hebben hier inderdaad nog veel te leren van de Indiërs!! Moet Toon dan eigelijk ook geen 'dhoti' dragen als dat zijn geboortestreek is? Ik heb in elk geval al gezien dat hij er de benen voor heeft :) Maar dan wel met niets er onderaan hé! :p
We hebben in de krant gelezen dat de parlementsverkiezingen vandaag beginnen in Indië. Ze krijgen er wel iets meer tijd voor dan wij hier in België, nl. tot en met 13 mei!! Maar dat is waarschijnlijk ook geen slecht idee met meer dan een miljard Indiërs! LOL
Een ritje op een olifant moet je meegemaakt hebben bij een reis naar Indië. 'T is wel te hopen dat dat niet fataal was voor Toon's handen.
Nu snappen we waarom de koeien heilig zijn in Indië, nl. omdat ze zo zeldzaam zijn :)
Hopelijk was je maaltijd niet te fel gekruid met nootmuskaat, anders gaan jullie nog een hete nacht tegemoet!
Nog veel plezier en tot morgen. xxx -
16 April 2009 - 14:25
Nadine + Benny:
PS: Jullie trekken echt heel mooie foto's! Ik hoop wel dat ze daar sterke brommers en camions hebben!
Op Dumbo lijken jullie het wel naar jullie zin te hebben :)
En wat een mooi hotel! Daar zou ik ook wel enkele nachtjes willen doorbrengen.
Kusjes xxx -
16 April 2009 - 16:27
Sander:
hey tortelduifjes, zo te lezen maken jullie de reis van je leven, fijn dat we dat allemaal kunnen volgen :) wij zijn op pére Lachaise geweest en hebben na enig zoekwerk een mooi verzorgd graf gevonden. we hebben bloemen gezet en enkele foto's genomen om jullie laten te zien. geniet nog van de fijne reis en van mekaar ;) tot volgende week x x x -
16 April 2009 - 18:10
Nicole:
En jullie hebben op die markt geen nootmuskaat gekocht ?Jammer!Dat huisje waar jullie logeerden zag er wel romantisch uit vind ik.geniet maar volop van je vakantie!We zijn hier natuurlijk allemaal stikjaloers,zeker als we al die mooie fotos zien !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
