Holbewoners

Deze morgen willen we vroeg vertrekken omdat er een tocht door de Sierra Nevada gepland staat. Maar dat is zonder de waard gerekend, want de doorsnee Spanjaard begint zijn of haar dag pas iets na negen uur ’s morgens. Daar we willen ontbijten in ons hostal en het ontbijt pas gereed is tegen half tien, zullen we noodgedwongen ons moeten aanpassen aan het mediterrane ritme. Het voordeel is wel dat je weer interessante mensen tegen komt. Zo hebben we een hele conversatie met een energieke Californiër die de Spaanse kusten prefereert boven de drukte van zijn thuisland. Hij en zijn vrouw verblijven al meer dan drie weken in Nerja hoewel ze aanvankelijk maar enkele weken hadden ingepland. Het moet dan toch fijn vertoeven zijn aan de Spaanse costa’s. Terwijl het koffie-apparaat hevig staat te pruttelen praten we ook nog met een Scandinavisch koppel. Door al deze bezigheden worden natuurlijk de toastjes vergeten die inlagen en enkele andere hostalgasten maken ons attent op een enkele zwartgeblakerde schijfjes die ooit eens een broodje voorstelden maar nu meer naar steenkool neigen. Na ons simpele ontbijt kunnen we vertrekken naar de bergen.

Maar eerst stoppen we even in Frigiliana, een bergdorpje met allemaal typische witte huisjes en pittoreske plekjes. We parkeren ons autootje aan rand van het dorp en tot groot jolijt van Nadi moeten we nog even wandelen voor we het centrum bereiken. Onze inspanningen worden wel beloond met een prachtig zicht; op het pleintje is er een typisch marktje en langs de bergflank kronkelen smalle wegeltjes met allemaal prachtige witte huisjes. De pleintjes zijn versierd met bloemen en vijvertjes en de straten en dorpen worden versierd met bloempotten en andere leuke versieringen. Er heerst een gemoedelijke aangename sfeer die enkel wordt verstoord door de busladingen toeristen die er worden gedropt. Maar de Spaanse economie kan het buitenlandse geld broodnodig gebruiken !

Vanuit Frigiliana vertrekken we richting Sierra Nevada want Nadi heeft het plan opgevat om juist voor de zomer nog eens de sneeuw aan te raken. Daarom stellen we de GPS in op Pradollana, een bekend skidorpje. Maar de temperaturen boven de 35 graden en een nukkige GPS die weigert het plaatsje te herkennen, maken de slaagkansen wel heel klein. We kiezen dan maar het natuurgebied en hopen dat we er uiteindelijk wel zullen geraken. De Sierra Nevada is een bergketen in het zuiden van Spanje waarvan de hoogste berg, de Mulhacen, 3482 meter meet. We stijgen gestaag en vanuit onze ooghoeken zien we constant de besneeuwde toppen van het gebergte. De GPS brengt ons echter ‘in the middle of nowhere’ en na een een paar kilometer dooreen geklutst en gehotst te zijn op onverharde wegen staken we onze poging. Maar al onze moeite wordt toch beloond met weidse zichten over het laagland, de wonderbaarlijke witte bergtoppen bij onmenselijke temperaturen en een plotse verschijning van drie steenbokken (vermoeden we want wikinadia kon geen uitsluitsel geven).

Dan maar op weg naar de Guadix, dit stadje staat bekend om zijn grotwoningen en biedt de mogelijkheid aan toeristen om de nacht door te brengen in één van deze grotten. Wederom laat onze GPS ons in de steek omdat hij de straten niet kent van de opgezochte adresjes. Ter verschoning moeten we wel melden dat de GPS fabrikant ook afhankelijk zijn van de lokale kaartenleveranciers en als deze net zo hard werken als de rest van de bevolking wordt wel alles duidelijk. We stellen voor dat je een lokale inwoner ontvoert en deze je laat gidsen, dit zal waarschijnlijk een beter resultaat opleveren (als hij juist niet zijn siësta houdt). Na een paar dorpen te hebben doorkruist zien we plots een wegwijzer met ‘Cuevas Tio Tobas’, onze eerste keus ! Als we aankomen bij de ‘cuevas’ is er niemand te zien bij de receptie, er hangt enkel een telefoonnummer dat we kunnen bellen indien het nodig is. Echter op dit nummer antwoordt niemand, dus besluiten we door te rijden naar de volgende grotten. Daar ziet het er even verlaten uit en de receptie is eveneens gesloten. Radeloos besluiten we om dan toch maar een simpel hotelletje op te zoeken maar eerst toch maar een verfrissing op te zoeken. Een paar honderd meter terug stoppen we langs een wegrestaurantje waarvan de man buiten de planten zit te snoeien. Als we binnengaan komt er een vrouw met slaperige ogen aangesloft. Blijkbaar hebben we haar gestoord in haar bezigheid 100 m siëstaspurt. Maar ze is heel gedienstig en vraagt ons waar we gaan logeren. We doen ons verhaal uit de doeken en prompt duwt ze ons een ander nummer onder de neus. Helaas krijgen we hierop ook geen gehoor. Verontwaardigd belt ze daarop een ander nummer, geeft me de hoorn aan en iets later is alles in kannen en kruiken. Spanjaarden hebben overal familie ! Vijf minuten later hebben we ons ingeschreven en kunnen we ons grotje bevolken.

Deze grot is weliswaar in steen uitgehouwen maar heeft meer weg van een moderne woning. We beschikken over een woonplaats met open haard, een eetkamer, een authentieke badkamer met nis / douche, een keukentje en een ruime slaapkamer. De kasten zijn simpelweg uitgehouwen in de wand. Voor koukleumen; zoals mijn vrouwtje, is het misschien minder geschikt daar er een constante temperatuur heerst van ongeveer 18 graden. Nadat we ge-installeerd zijn, gaan we even op verkenning rond het domein. Onze buren zijn een Nederlands koppel dat in de reissector werkt en een woning heeft aan de kust maar geregeld een tripje ondernemen naar het binnenland. Ze geven ons nog heel veel informatie over de streek en handige reistips.

We besluiten om ons avondeten te gaan zoeken in het kleine dorpje iets verder maar eerst willen we ons nog even verfrissen na een warme, plakkerige dag in de auto te hebben doorgebracht. Helaas staat warm water niet bij de basisvoorzieningen van een grotwoning (hoe deed de prehistorische mens het dan?) en dit is voor Nadi er teveel aan en dus wordt er maar gewassen met twee vingers. Het avondmaal nuttigen we heel eenvoudig met de lokale inwoners op een simpel terrasje. De temperaturen lenen er zich nog uitstekend toe en met een wit wijntje en wat brood, jámon en queso wordt de avond afgesloten en is het tijd om terug onder de dekens te kruipen (maar eerst wordt er nog een reservedeken uit de kast gehaald).

Frisse groetjes van jullie holbewoners,

https://picasaweb.google.com/nadi.toon/ReisAndaluciaGuadix?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKqM9oaq3ujs6wE&feat=directlink