Dag 5 : Mausoleums en paleizen

Om zes uur liep onze wekker vanmorgen alweer af. Na een deudgdoend ontbijt begaven we ons naar de lobby voor onze afspraak met de gids. We moesten al volledig gepakt zijn omdat we niet meer terug zouden komen naar het hotel. In de lobby stond onze gids ons al op te wachten om ons naar de Taj Mahal te brengen. Gezien het vroege uur was er nog niet veel volk aanwezig op de site. Alvorens we binnen gingen kregen we een flesje water en hoesjes, type wat gebruikt wordt in een operatiekamer, om onze schoenen te bedekken. Door de toegangspoort kregen we al een eerste glimp van de Taj Mahal en de omringende tuinen. Dit beeld sloeg ons al met verbazing, we komen woorden te kort om de schoonheid te beschrijven. Het is daadwerkelijk het achste wereldwonder ! De Belgen mogen ook trots zijn want zij hebben ook een bijdrage geleverd aan dit meesterwerk. De zwarte letters van de koranteksten zijn gemaakt van zwarte onyx uit België. Er zijn talloze redenen om deze plaats als een juweel te beschouwen : het schitterende witte marmer, de ingelegde stukjes halfedelsteen die prachtige figuren vormen, de volledige symmetrie, de mooi aangelegde tuinen en fonteinen, de levendige reflecties in de omringende vijvers, ... DeTaj Mahal is dan ook de begraafplaats van Mumtaz Mahal, wat juweel van het paleis betekent. De geschiedenis achter dit kunstwerk is een tragisch liefdesverhaal. Maar dat moeten jullie zelf maar eens opzoeken want anders wordt ons verslag véél te lang. Ons liefdesverhaal en verslag gaat gewoon verder.
Dan was het tijd om naar Agra Fort te gaan. Dit bouwwerk was gebouwd ter verdediging van de Keizer. Het tragische is dat tenslotte de keizer door zijn zoon opgesloten werd in dit fort met uitzicht op zijn Taj Mahal waar zijn overleden geliefde begraven ligt. Het grootste gedeelte van dit fort wordt gebruikt door het leger. Dit fort was een prachtig stukje verdedigingsbouwwerk met slotgrachten, ophaalbruggen en kantelen.
Na het middagmaal brachten we nog een bezoek aan Fatehpur Sikri, de verlaten stad. Deze werd gebouwd door de keizer als nieuwe hoofdstad maar reeds na vier jaar verlaten omdat er drie opeenvolgende jaren geen regen was gevallen. Deze stad ligt op de grens tussen Utar Pradesh en Rajasthan wat een zeer droge streek is. Het was een sprookjesstad opgetrokken uit rode zandsteen. Als laatste monument voor deze dag bezochten we nog een moskee. Uit voorzorg hadden we reeds sokjes meegenomen omdat je je schoenen moet uitdoen alvorens binnen te gaan en we ondervonden hebben dat de stenen gloeiend heet worden in de blakende zon.
Vooraleer we de schrijn binnen mochten kregen we een soort van slazwierdertje op ons hoofd gedrukt omdat het verboden is zonder hoofddeksel binnen te gaan. Dit zag er natuurlijk vrij hilarisch uit.
Toen was het tijd om onze vijf uur durende autorit naar Jaipur aan te vangen. Vijf uur lijken lang maar door de afwisseling verveelden we ons geen minuut, langs de weg is er namelijk zoveel te ontdekken en te zien. Het verkeer is ook een constante belevenis. We zeiden juist dat er verbazingwekkend weinig ongevallen gebeuren tot we op het andere rijvak een zwaar ongeval zagen tusen twee vrachtwagens. Niet verwonderlijk als je weet dat ze te pas en te onpas overal stilstaan. Bij een bepaalde afrit maakte onze chauffeur ons attent op enkele tentjes en gammele hutjes langs de weg. Blijkbaar was dit de Chaussée d’ amour van India. Truckchauffeurs voor wie de rit wat te lang duurt of de nood te hoog is kunnen voor 500 Rs (ongeveer 7,5 € ) de techniek van de kamasutra vervolmaken.
Op een gegeven moment belandden we in een file. In tegenstelling tot Belgie, waar iedereen braaf in zijn auto blijft zitten en rustig aanschuift, begint men hier nog wat harder te toeteren, alle lege ruimtes op te vullen en uit te stappen om uitleg te gaan vragen. Nu bleek dat ze bezig waren met een brug te bouwen zonder het nodig te vinden om een duidelijke signalisatie of markering aan te brengen. Waarom grote borden plaatsen als vier verkeerskegeltjes en een handvol indiërs ook volstaan ? Dus hebben we moeten omkeren en onze weg vervolgen via een lokale weg. Daar hadden we dan weer de pech dat er juist een trein doorkwam. In India kan dit toch gerust een kwartier duren alvorens de weg weer vrij is.
Nadat dit alles voorbij was begonnen we in heuvelachtiger gebied te komen. De zon begon onder te gaan wat hier in India een prachtig schouwspel is. Nadi had onderweg al verschillende keren kamelen gezien maar was er nog niet in geslaagd om ze vast te leggen op gevoelige plaat. Uiteindelijk toen we weer eens een karavaan kamelen voorbij staken, stopte onze vriendelijke chauffeur langs de kant zodat we ze konden fotograferen bij het licht van de ondergaande zon. De kamelendrijvers keken wel verbaasd toen ze voorbij kwamen gesjokt maar wij hadden eindelijk ons doel bereikt, dachten we... Achteraf bleek dat het dromedarissen waren.
Rond een uur of acht kwamen we aan in het drukke verkeer rond Jaipur. Na wat vlieg –en stuntwerk bereikten we ongeschonden ons hotel. Na vele uren in de auto te hebben doorgebracht, was onze mooie kamer een verademing en na een verkwikkend bad en douche zijn we in het hotel iets gaan eten. Morgen staat Jaipur, de roze stad, op het programma (miscchien dat we daar roze olifanten tegenkomen).

Ondanks de internetproblemen en de electriciteit die het geregeld laat afweten, hopen we dat we jullie honger naar nieuws uit India een beetje hebben kunnen stillen. We proberen jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden. Nogmaals bedankt voor jullie lieve en leuke reacties.

Jullie expeditiereizigers !

We plaatsen hier een link naar de foto's van dag 1 te Delhi. Hopelijk gaat alles goed.

http://picasaweb.google.co.in/lh/sredir?uname=nadi.toon&target=ALBUM&id=5322741927681916705